انواع خال ها با توجه به شکل ظاهری و علت پیدایش آن ها به دسته های مختلفی تقسیم بندی می شوند که ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شوند. وجود اغلب انواع خال های پوستی در بدن نگران کننده نبوده و خطر جدی محسوب نمی شود، اما در موارد بسیار نادر می تواند نشانه یک بیماری مزمن مانند سرطان باشد. اگرچه اکثر خال ها نیازی به برداشتن ندارند، اما برخی افراد به منظور افزایش زیبایی پوست خود اقدام به از بین بردن آن ها می کنند. اما چه روش هایی برای برداشتن خال ها وجود دارد؟
خال چیست؟
خال یک ضایعه متداول پوستی است که معمولا به شکل نقطه های تیره روی پوست از بدو تولد و یا در طول زندگی افراد به وجود می آیند. در واقع خال ها در اثر رشد گروهی و تجمع سلول های پوست به نام ملانوسیت که مسئولیت تولید ملانین (رنگدانه پوست) را دارند، تشکیل شده اند. اغلب خال ها به صورت ژنتیکی و مادرزادی در بدن انسان ها وجود دارند، اما در برخی موارد ممکن است به دلایل دیگری مانند تغییرات هورمونی در سن بلوغ یا بارداری، قرار گرفتن طولانی مدت در نور خورشید، پرتو درمانی، شیمی درمانی، اختلالات هورمونی مانند بیماری تیروئید و همچنین مصرف برخی داروها ایجاد شوند.
معرفی انواع خال های پوستی
انواع خال های پوستی یکسان نیستند و با توجه به رنگ، شکل ظاهری، زمان رشد، پراکندگی بر روی پوست و علائم معمول یا غیر معمول به دسته های مختلفی تقسیم بندی می شوند. همان طور در بالا اشاره شد، اغلب خال ها مشکل جدی برای فرد ایجاد نکرده و نیازی به اقدامات درمانی ندارند، تنها در صورت تشخیص بیماری خاص مانند سرطان از سوی پزشک و یا زیبایی پوست این عمل صورت می گیرد.
انواع خال ها عبارتند از:
خال های معمولی دارای لبه های مشخص، سطح صاف یا برجسته، گرد یا بیضی و اغلب به رنگ قهوه ای تیره تا روشن هستند. خال های معمولی ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشند، اما اغلب آن ها در دوران کودکی یا بزرگ سالی ظاهر می شوند که ممکن است بدون تغییر شکل ظاهری باقی مانده و یا محو شوند.
خال های دیسپلاستیک (Dysplastic nevus) یا غیر معمول (Atypical) یکی دیگر از انواع خال های پوستی هستند که بر خلاف خال های معمولی علائم نامنظمی از خود نشان می دهند و معمولاً دارای مرزهای مشخصی نبوده و عمدتا مبهم یا تار به نظر می رسند. این خال ها اغلب به صورت جمعی در نواحی شانه، بازو و کمر دیده می شوند. خال های دیسپلاستیک بسیاری از علائم مشابه خال های پیش سرطانی یا سرطانی را دارند، اما اغلب خوش خیم هستند.
خال مادرزادی یکی از رایج ترین انواع خال ها شناخته می شوند که در بدو تولد یا در سال های اول زندگی در لایه میانی پوست (درم) یا لایه بیرونی پوست (اپیدرم) ظاهر می شوند. لازم به ذکر است که خطر تبدیل خال های مادرزادی به ملانوما (تومور بدخیم) بیشتر از سایر دیگر خال ها است، لذا توصیه می شود در صورت تغییر ظاهری یا غیر متعارف خال به پزشک مراجعه نمایید.
خال های گوشتی که به صورت برجسته و تیره رنگ وجود دارند و ممکن است در همه جای پوست بدن ایجاد شود. اغلب خال های گوشتی خوش خیم بوده و مستعد سرطانی شدن نیستند، با این وجود بسیاری از افراد به منظور ظاهر نامناسب آن علاقه مند به برداشتن آن هستند.
خال مرکب (Compound Nevus) از دیگر انواع خال های پوستی محسوب می شوند که بیشتر در بالا تنه ایجاد می شوند و در کف دست یا پا دیده نخواهد شد. شکل ظاهری این خال ها گاهی بزرگ، برجسته، مدور و اغلب متقارن بامرزهای مشخص و حتی رنگدانه هستند.
خال های آبی یک برآمدگی توپر و معمولا سفتی است که ممکن است برجسته و یا مسطح باشد که به رنگ آبی دیده می شود. این نوع از خال ها بیشتر در ناحیه سر و گردن ایجاد شده و خطر ابتلا به تومور بدخیم ملانوم نیز در آن ها بسیار کم است.
خال هاله دار، خال های برجسته ای هستند که توسط حلقه ای از پوست احاطه شده اند که به دلیل سلول های نفوذ کننده التهابی رنگدانه خود را از دست داده اند. این خال ها اغلب در دوران بلوغ دیده می شوند و جز خال های خوش خیم محسوب می شوند.
روش های برداشتن انواع خال ها
انواع خال های خوش خیم (غیر سرطانی) نیازی به برداشتن ندارند، با این حال برخی از افراد به دلیل شکل ظاهری و افزایش زیبایی پوست صورت یا بدن خود اقدام به برداشتن آن می کنند. برداشتن اغلب خال ها بسیار آسان و تنها در عرض چند دقیقه انجام می شود فقط کافی است به بهترین دکتر پوست و مو مراجعه کنیم. با این حال بر اساس نوع، اندازه، محل و شکل ظاهری خال ها روش های مختلفی وجود دارد که مهم ترین آن ها به شرح زیر است:
برداشتن خال با روش اکسیزیون
در روش اکسیزیون یا برش به وسیله تیغ جراحی، پزشک خال و بخش کوچکی از پوست را با استفاده از چاقوی جراحی یا قیچی مخصوص جراحی بر می دارد. در این روش معمولا سطح پوست را با یک بی حس کننده موضعی بی حس کرده تا درد ناشی از برداشتن خال کمتر احساس شود. لازم به ذکر است در مواردی که خال در عمق پوست قرار داشته باشد، پزشک اقدام به بستن زخم و حتی بخیه زدن خواهد نمود.
برداشتن خال با روش تراشیدن
روش تراشیدن خال مشابه روش برش یا اکسیزیون است. در این روش پزشک لایه هایی از خال را تراشیده و تا زمانی که کامل از بین رود به کار خود ادامه می دهد. در این روش نیز پزشک موضع را بی حس کرده تا درد ناشی از عمل تراشیدن احساس نشود. برعکس روش برداشتن انواع خال ها، در این روش معمولا نیازی به بخیه کردن نیست. اگرچه در روش تراشیدن از بخیه استفاده نمی شود، اما گاهی ممکن است که به جای خال یک لکه صورتی باقی بماند.
برداشتن خال با روش انجماد کرایو
بسیاری از انواع خال های غیر سرطانی که فقط روی سطح پوست وجود دارند با روش انجماد از بین می روند. در این روش پزشک با استفاده از نیتروژن مایع اقدام به برداشتن خال می کند. البته این روش ممکن است با توجه به بزرگی خال و نوع پوست سبب بروز تاول های کوچک پوستی به جای خال شود که به مرور زمان از بین خواهند رفت.
برداشتن خال با روش لیزر
لیزر یکی از جدیدترین روش های برداشتن خال های خوش خیم (غیر سرطانی) محسوب می شود. در این روش پزشک به کمک امواج لیزر به سطح یا عمق پوست نفوذ کرده و با سوزاندن خال آن را از بین می برد. در گذشته روش سوزاندن خال ها بسیار متداول بوده است، اما در روش قدیمی در قسمت های سوزاننده شده فرورفتگی ایجاد می شد. این در حالی است که لیزر یکی از بهترین روش ها برای برداشتن خال است که بدون درد، خونریزی و فرورفتگی انجام می شود و نیازی به بخیه یا پانسمان نیز ندارد. البته برخی از پوست ها به دلیل حساسیت بالا به گرما دچار التهاب و قرمزی خواهند شد که بین یک تا دو روز از بین خواهد رفت.
0 دیدگاه